Get to know: Irene's friends (and maybe yours too) ~ RUIS Nijmegen

Dear artwork tales:

03.10.2025

Get to know: Irene’s friends (and maybe yours too)

In For Something to Happen wachten ook ...

Tijdens de tentoonstelling For Something to Happen stelde kunstenaar Irene Donatini haar vrienden aan ons voor — in klei, beweging en stilte. Gedurende de expositie verscheen op Instagram een driedelige serie waarin deze vrienden een voor een hun plek kregen: kleine portretten van mensen die wachten, rusten, of juist zacht bewegen tussen twee momenten in.

De sculpturen ontstonden bij de Arnhemse Klei Club onder begeleiding van Peter Krynen. Daar werkte Irene aan de sculpturen. Elk beeld is een studie van haar vrienden, gemaakt in de tijd die overblijft tussen actie en rust. Ze ontdekte dat de figuren sterker werden wanneer ze omgeven waren door ruimtes gebaseerd op de omgeving van RUIS: plekken waar iets lijkt te kunnen gebeuren, maar het nog niet doet.

Niki en Yip wachten.
Niki, inmiddels verhuisd naar Spanje, verzamelt kleine dingen, fragmenten van tijd die ze bewaart in een schatdoos. Momenten die anders misschien zouden verdwijnen.
Yip beweegt tussen stilte en klank. Zijn pauze is geen leegte, maar een ruimte waarin ritmes zich nestelen en weer oplossen. Tussen periodes van intensief maken laat hij de druk bezinken.

Ook Ro en Ellen maken deel uit van For Something to Happen.
Op Ro’s handen staat getatoeëerd wat hen drijft: work en hard. Zodra de handen aan het werk zijn, draaien de handpalmen naar buiten: hard work. De betekenis verandert met de beweging.
Dat idee inspireerde Irene: dat rusten en spelen ook manieren van werken kunnen zijn, zonder iets te forceren of te produceren.

Ellen laadt op door te zonnebaden. Op zonnige dagen verdwijnt ze in het licht, of neemt ze je mee. Irene denkt vaak aan haar op het balkon van hun gedeelde huis: liggend in de zon, zonder haast, aanwezig in het moment.

Gio, Irene’s broertje, vindt rust in de natuur. Hij buigt zich naar de grond, kijkt naar insecten en bestudeert kleine werelden die de meesten van ons over het hoofd zien.
Jole vindt rust bij hun katten, Tartan en Gingham: niet bepaald knuffelig, maar trouw in momenten van wederzijds vertrouwen en kalmte.
Roona ligt. Haar artistieke praktijk begon ooit als een poging haar dromen te volgen, en ze bezit nog steeds het vermogen om dagenlang te slapen: een overgave aan rust en verbeelding.

Samen vormen deze zeven figuren een groep in afwachting.
Iedereen wacht op iets: op een idee, een ontmoeting, een verandering. Irene’s sculpturen nodigen uit om die momenten niet te vullen, maar te zien voor wat ze zijn: kleine ruimtes van aanwezigheid, tussen twee dingen door.