Agenda

Kunstenaar Frida Berntsen is geïnteresseerd hoe ambacht en traditie vandaag de dag van betekenis kunnen zijn. Tijd is een terugkerend thema in haar werk, zo legt ze bijvoorbeeld momenten vast in textiel die veranderlijk en vergankelijk zijn. Zoals het zichtbaar worden van het verstrijken van de tijd door inkt op een doek die met de tijd verbleekt door de zon.

In de zomer van 2022 studeerde Berntsen af aan de opleiding BEAR van ArtEZ in Arnhem met het project ‘Blueprint of matter, blueprint of mind’ : een serie kunstwerken bestaande uit cyanotypes op oude tafelkleden. Cyanotype is een fotografisch proces, waarbij negatieven en voorwerpen hun schaduw achterlaten in door met chemicaliën geprepareerd materiaal wanneer ze een tijd in zonlicht staan. Zo liet de zon een lange schaduw van serviesgoed achter op oude tafelkleden die ze dekte op de parkeerplaats van haar ouders. De momenten en herinneringen aan tafel zijn vereeuwigd in beeld.

Vanuit de afbeeldingen die ze maakte, ontstond de gedachte de eettafelvoorstelling op het stuk stof in een dagelijks gebruiksvoorwerp vast te leggen. Ze liet het weven in een authentiek damast. In deze tafelkleden komt de oudste vorm van fotografie samen met hypermoderne technologie van wevende machines. Hierdoor zijn de kunstwerken dubbelzijdig geworden, wasbaar en dus bruikbaar. Zodat je de print van een gedekte tafel niet enkel aan de muur zou kunnen hangen, maar ook een object is dat terug keert naar het dagelijks gebruik.

Naast dat Berntsen veel op de parkeerplaats te vinden was, bombardeerde ze ook de achtertuin van haar ouders als tijdelijk atelier. Daar maakte ze een reeks ecoprints: prints op flinterdunne zijde waarin planten hun afdruk achtergelaten. Bij die ecoprints zie je eerst voornamelijk vlekken in blauw, groen en bruin; maar naarmate je langer kijkt ga je steeds meer herkenbare vormen zien. Zo legde ze ‘de blauwe druifjes voor het huisdierenkerkhof’ vast, maar ook het ‘buurmans verdriet’ en de ‘potzolgrond’. In het abstracte landschap dat hierdoor is ontstaan, komt het object van beschouwing langzaam tevoorschijn. De stukken tuin die de kunstenaar heeft vastgelegd geven zich langzaamaan steeds meer prijs. Zijde refereert voor Berntsen naar een gedachte, omdat het de kwaliteit heeft dat het zo dun is dat het er bijna niet is.

Bij RUIS toont Berntsen nieuwe textielwerken waarmee ze op experimentele wijze test hoe in deze series binnen en buiten samen kunnen komen.

Inklappen ⭡