Archief

Het lijkt een alledaags, huiselijk tafereel: een stel kaarsen op een versterker. Een verwarming, een spiegel, een bewaarde bloem. En twee ‘geluidsboxen’ die bakstenen blijken te zijn. Het was een welkomstcadeau van een vriendin toen kunstenaar Zora Sel haar studentenkamer betrad. Die bakstenen dan. ‘Het is het productiefst om direct alles maar te laten zien’, stelt Zora. Dat zegt iets over de relatie tussen een exhibitionist en de voyeur: het is nutteloos om dingen te verstoppen, of weg te poetsen want mensen kijken toch wel. De situaties die Sel schildert liggen op een grensgebied tussen hele intieme, persoonlijke scenes en voor iedereen herkenbare stillevens. Want: niet transparant zijn is een hobbel die het proces van kennismaking vertraagd. Zo kan een schilderij net zo veel vertellen als een eerste ontmoeting. Het gaat haar niet om het vastleggen van intimiteit of persoonlijkheid in haar schilderijen, maar wel om het bedenken van een verhaallijn door objecten te combineren. Daar gebruikt ze de spullen voor die ze van haar dierbaren ontvangt, zoals een lamp, schaaltje, dienblad of twee bakstenen die ze kreeg als housewarminggift.

Hebben we een relatie met de spullen en objecten die we om ons heen verzamelen? Dat bevraagt ​​Zora Sel in de meest kleurrijke schilderijen. Terwijl ze één is met de dingen om haar heen, probeert ze de voortdurende en steeds veranderende structuren tussen haarzelf en deze onderwerpen te kaderen en identificeren. Haar schilderijen tonen gefragmenteerde beelden van deze dierbare objecten in composities die soms aan een realistisch stilleven doen denken, of juist onwijs zijn vervormd. Die composities ontstaan vaak vanuit een bepaalde hiërarchie. Welk object staat het dicht in je geheugen gegrift en wat staat letterlijk dichtbij in de ruimte? Wat kun je tekenen uit herinnering? De objecten die ze vaak gebruikt, zijn groter of worden herhaald op verschillende doeken. Hiermee probeert ze te laten zien hoe zij de regisseur kan zijn.

Inklappen ⭡

Voor het internationale Big Draw programma Manga & Anime Subculture met Japan en Zuid Korea is de onlangs aan de KABK, kunstacademie in Den Haag, afgestudeerde kunstenaar Juwon Lee uitgenodigd om bij RUIS een link te leggen met deze subcultuur. Gedurende een week experimenteerde Lee binnen de tentoonstellingsmuren. Juwon Lee (1992, Zuid-Korea)  focust zich rond ruimte creëren tussen de digitale en fysieke realiteit. Hoe kaderen we de online en offline wereld?

Via tekenen, video-games, 3D sculpturen  en meer probeert Juwon Lee grip te krijgen op deze vraag.

Dit programma kwam tot stand in samenwerking met Big Draw, het tekenfestival van Nijmegen.

Inklappen ⭡

Inklappen ⭡

De komende tijd schikt de tentoonstellingsruimte van RUIS zich naar het onderzoek van kunstenaar Jesse van den Berg. Gedurende twee weken experimenteert hij rondom de grenzen van de fotografie. Hoe verhoudt materiaal zich tot het thema intimiteit staat centraal binnen een voortdurende verkenning.

Jesse van den Berg (die/diens, hij/hem) (1996, NL) is een beeldend kunstenaar die onderzoek doet naar het onderwerp queerness met een focus op intimiteit. Jesse’s werk is een voortdurende verkenning van queerness om hen heen. Met intimiteit als belangrijkste focus, zoekt die naar manieren om diens visie uit te drukken met lens-based media. Jesse gebruikt het menselijk lichaam om gender en seksualiteit te onderzoeken en de kijker bewust te maken van diens denkpatronen. In het onderzoek blijft Jesse zich bewust van de aanwezigheid van de camera en hoe dit de interactie tussen het model en de maker beïnvloedt. Met name bij analoge fotografie legt Jesse niet alleen intimiteit vast, maar integreert die ook intimiteit in het hele maakproces. Met diens project creëert Jesse een ervaring van liefde, bewondering en kwetsbaarheid.

Inklappen ⭡

Inklappen ⭡

Inklappen ⭡

Een nektas, Afrikaanse maskers, Balenciaga sneakers en tatoeages. Nina van de Ven is gefascineerd door symboliek, in heden en verleden en in allerlei culturen. Haar focus ligt op symboliek als communicatiemiddel in uiteenlopende groepen en (sub)culturen. Symboliek als manier waarop religieuze, politieke, culturele en etnische minderheden zich uitdrukken ten overstaan van de mainstream of de macht. En andersom, hoe machthebbers zich manifesteren tegenover de massa of groepen in de marge. Leesbare en minder leesbare symbolen uit onder meer etnografie en popcultuur brengt zij in haar grafisch/illustratief werk samen.

Love Island is onstaan vanuit een fascinatie voor tropische datingsprogramma’s als Temptation Island en Ex on the beach. De tropische setting, het vulgaire karakter en de traditionele man-vrouwverhoudingen in deze bedrieglijke realiteit inspireerden haar tot een serie karakters en taferelen met etnografisch geïnspireerde maskers (nu als metafoor voor het verbloemen van de ware aard). Door op een vrije manier te associëren verbindt de kunstenaar deze figuren met historische verhalen, lokale gewoontes en gebruiken, en archeologische objecten.

De tentoonstelling Love Island bij RUIS Nijmegen toont het mystieke tekenwerk van Nina van de Ven, te bezichtigen: een serie houtskool tekeningen die ons kritisch bevraagt over consumentisme en identiteit, dominantie in waardensystemen en een egoïstische culturele toe-eigening.

Op 10 september start mede de 7^de editie van The Big Draw Nijmegen waarbij de hele stad word ondergedompeld met tekeningen van kunstenaars, illustratoren en striptekenaars. Dit jaar staat de relatie tussen mensen en hun leefomgeving en ecosystemen centraal.

Inklappen ⭡

Sanne exploiteert schatten uit kringloopwinkels. Ze ontrafelt zorgvuldig oude borduurmotieven en naait haar eigen ideeën er weer met de hand in. Met dit nauwgezette werk zorgt ze ervoor dat er geen structurele verschillen ontstaan, het origineel en het nieuwe lopen letterlijk in elkaar. Ze herziet de vorm en de thema’s: ondiepe landschappen komen met agressieve teksten, de vage sereniteit van een bijbelse visie verstoord door onweerlegbare obsceniteit en subtiele vanitases verbergen onsubtiele en humoristische elementen in hun compositie.

De kwaliteit van haar aanpak ligt tussen de spanning van het ouderwetse medium, van een techniek die niemand normaal meer aan de muur zou hangen. Ze draait zich om het motief dat niet passend en ontregeld lijkt te zijn. Het vernietigen van de veilige en eenvoudige wereld die borduurwerk gewoonlijk oplevert.

Inklappen ⭡

Startpagina – Rel Sell – RelSell.nl – Koop alle ORIGINELE TV-producten GRATIS VERZENDING. 30 dagen Rel Sell Geld-terug-garantie!

Opzoek naar een oplossingen voor problemen die niet echt problemen zijn? Kom dan langs bij Rel Sell, een vermomde tentoonstelling in de vorm van een tijdelijke winkel met artistieke gebruiksobjecten die huisvest binnen de muren van RUIS.

De in Nijmegen geboren kunstenaar Eef Veldkamp ontwikkelde de afgelopen maanden een aantal kunstobjecten die juist in deze huidige tijd vol maatregelen rondom het Coronavirus van toepassing lijken te zijn. Zoals een zakje Malieveld graszaad om een eenpersoons protestvlak in je eigen achtertuin te kunnen zaaien, een postkaartenset met de groetjes uit coronagebieden of de ik-spreek-gebrarentaal button. Samen met een aantal collega-kunstenaars reageert hij op de huidige crisis door het maken van gebruiksobjecten die specifiek in deze omstandigheden van nut zijn. Door gebruik te maken van een parodie op het winkel-format Tel Sell, wordt een vorm toegeëigend als artistiek medium die in de huidige tijd minder verdacht is dan bijvoorbeeld de expositieruimte.

Zo vangt Veldkamp de meest bekende vormen van interactie tussen publiek en (commerciële) winkels, zoals televisiereclame, folders of kortingsacties en buit deze vervolgens uit voor artistieke doeleinden die niet alleen binnen RUIS, maar overal in Nijmegen op zullen duiken.

Inklappen ⭡

Een vliegtuigvleugel die net boven het water uitpiept, alsof het ‘lichaam’ van het voertuig tijdens of na de landing onderwater is geraakt. Een exacte replica van metrostation uit de randstad, maar dan te midden van een weiland in het plaatsje Okkenbroek. De kunst van Willem de Haan roept een moment van absurditeit, vervreemding en verwarring op. Het zijn soortgelijke momenten die aan elke goede grap voorafgaan. Ze creëren een verwachting van een verhelderende clou, maar deze verwachting wordt niet ingelost door De Haan. Zo fungeren zijn kunstwerken als een hommage aan de soms al verwarrende momenten en situaties in het dagelijks leven. En die hommages zijn dan precies net zo verwarrend, want: een goed eerbetoon verklaart het onderwerp niet, het versterkt het alleen maar.

Het zijn vaak enorme, absurdistische sculpturen. Maar niet het formaat van het werk is de rode draad binnen zijn kunstenaarschap. Het is de suggestie als medium die zijn praktijk bindt. Het werk van De Haan functioneert als een klein detail van een vele malen groter scenario. Hoe de rest van dat scenario er uit ziet kan de toeschouwer zelf invullen. +1 is een toevoeging, een extra ingrediënt. Hoe de rest van het gerecht er precies uit ziet, dat bepaal jij.

RUIS presenteert: +1. Een van de kleinste kunstruimtes van Nederland toont de allereerste Europese overzichtstentoonstelling van de Rotterdamse kunstenaar Willem de Haan. Een overzicht van wonderbaarlijke ideeën en spontane sculpturen die de afgelopen maand zijn ontstaan in het brein van De Haan, en meer.

Inklappen ⭡

Ian Skirvin houdt van systemen, en dan met name de mislukking daarvan. Binnen zijn kunstenaarspraktijk is het noodzakelijk dat er altijd iets niet klopt, vervreemd is, vragen stelt.

Het gaat de kunstenaar om de identiteit van het onbeschrijfelijke. Daarvoor gebruikt hij vaak materiaal dat iedereen kent maar vervolgens een nieuwe gedaante krijgt. Hij vervormt de objecten tot een amorfe vorm. Zo wordt een nachtlampje een sculptuur van polyester, een gesmolten vergiet een helm en een bankstel een niet meer her te definiëren beeld waarvoor enkel het materiaal van het meubel is gebruikt.

Binnen ruimtes werkt Skirvin vanuit de geschiedenis, of het verhalende van de plek. Zo maakte hij bij TAC in Eindhoven een historische opgraving van het materiaal van de vorige tentoonstelling die hij in een afvalcontainer achter het pand vond.

Voordat RUIS zich vestigde aan de Hertogstraat fungeerde het pand bijna 100 jaar als kapsalon. Het is een gegeven waar Skirvin nieuw werk voor maakte. Is het een crime scene? Een opgraving? Of een ontoerekeningsvatbare poging tot onzichtbare zaken?

Inklappen ⭡

Liedeke Taen ziet schoonheid in alledaagse dingen die de meeste mensen liever op straat zouden laten liggen. Zo vangt een leeggelopen ballon, een uitgedrukte peuk of een weggetrapte milkshakebeker al struinend op straat haar blik. Het zijn objecten zonder emotie die Taen tegenkomt en meeneemt naar haar atelier, waar ze de objecten vervolgens een karakter weet te geven. Door ze uit te vergroten, te vertalen naar ander materiaal en titels te geven probeert ze de lelijkheid van deze objecten letterlijk dragelijk te maken. Zoals haar regenpijp van keramiek, getiteld: ‘Longing for some water’, in de poging dergelijke objecten zonder waarde betekenis te geven en een verhaal te laten vertellen.

Het toekennen van betekenis begint vaak in een transformatie van het object naar keramiek. Daarna mag het werk nog een lang proces in verschillende lagen van uiteenlopende media ondergaan. Van fotografie tot het verwerken van het beeld naar een zeefdruk. Laag over laag, over laag.

A sad love story is geen triest verhaal over een nare break-up met veel liefdesverdriet, maar een ode aan het betekenis vinden in de alledaagse, ‘nietzige’ en kleine dingen om ons heen.

——–

Liedeke Taen studeerde in 2019 af aan BEAR ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem met een installatie van keramisch werk en zeefdrukken. Bij RUIS onderzoekt zij momenteel hoe de gelaagdheid in haar kunstpraktijk vertaalt kan worden tot de tentoonstellingsruimte. De tentoonstelling ‘A sad love story’ is onderdeel van het Young Art Weekend waarin zes hedendaagse kunstinstellingen in Nijmegen de handen ineen slaan en gezamenlijk de deuren openen voor net afgestudeerd talent.

Young Art Weekend is een samenwerking tussen Galerie Bart, Extrapool, Expoplu, Derde Wal, Singular Art & RUIS.

Inklappen ⭡

Inklappen ⭡

Afgelopen programmajaar maakte RUIS 6 tentoonstellingen met 16 kunstenaars, werkte samen met verschillende organisaties zoals Qtopia Queer Arts Festival, Go Short – International Short Film Festival Nijmegen, Nijmeegse Kunstnacht en Kunstpodium T, en ontving meer dan 1500 kunstkijkers. Het is tijd voor vakantie!

Komende zomer zijn de deuren van RUIS gesloten, en werken we aan een nieuw programma vol shows met goeie kunst en fijne samenwerkingen. Je kunt dus niet naar binnen, máár het is zeker de moeite waard om door de ruit te komen gluren om de kunst van Anan Striker te bekijken.

Een zeer blauwe windowshow met een duikende voetballer, de ondergaande zon en een blauw geslagen oog. Dus: nog ééntje dan. 26 juli, van 20:00-23:00. Anan flipt cassettes, wees welkom.

Inklappen ⭡

Within this collaboration the group found common ground in the feeling of fluidity of the contemporary world we live in. We feel like having sand in our hands while roaming the desert; things are rarely what and how they seem to be, in real life as well as in the depictions we present of it. There’s a shared need to explore new ways of looking at these representations, figuring out what they stand for. Whether they are a valuable projection in the time to come, or rather a document of how we want things to be right now, in one format or another we all see ourselves as indirect activists, trying to mirror the developments in this world, and highlight aspects that are worth a second thought.

Apprentice Master expo #9: Give Me Something To Hold On To
is the ninth exhibition of the eleventh season of the Apprentice Master project. During this exhibition, the apprentices Esther Schaminée, Adam Grainger, Karin Hansmann and Lilian Anneloes Klasens will be exhibiting together with master Thomas Kuijpers.

Inklappen ⭡

Het is 1915 wanneer dertien vissers uit het streng gereformeerde dorpje Katwijk voor een lange periode naar zee vertrekken. Na enkele weken van wal wordt één van de bemanningsleden overvallen door een religieus visioen: een boodschap van God die hem wijst naar het geluk. De visser overtuigt de rest van de bemanning op het schip om van koers te veranderen en naar Jeruzalem te varen. Na verloop van tijd volgen er conflicten tussen de vissers. Bij sommige van hen verandert geloof in waanzin, anderen worden achterdochtig. De spanningen op het schip lopen zo hoog op dat drie bemanningsleden worden gedood, het schip wordt later stuurloos op zee gevonden.

Sandra Heemskerk (1989) is geboren in Katwijk. Het bovenstaande, waargebeurde verhaal was aanleiding voor een serie werken. Op een associatieve manier maakt Heemskerk tekeningen, muurschilderingen en video installaties waarin zij zowel de thematiek van het verhaal van de vissers als autobiografische aspecten laat samen komen. De vissers belichamen het verlangen naar het ultieme, de waarheid, een godheid en geluk. Maar tijdens deze zoektocht ligt waanzin onvermijdelijk op de loer. Heemskerk verkent met haar installatie de grens tussen religie en manie. Hoe verhouden we ons tot de werkelijkheid? En wanneer wordt zij aan het wankelen gebracht? In RUIS toont Heemskerk een videoinstallatie waarin zij deze vragen op een speelse manier onderzoekt.

Gecureerd door Emma Agterberg

Inklappen ⭡

In de levendige werken van Simone Albers (Nijmegen, 1990) vormt de evolutie van de kosmos het constante uitgangspunt. Zoals een bevroren moment van krioelende patronen in felle kleuren: alsof je als toeschouwer door een microscoop kijkt. Vanuit natuurwetenschappelijk onderzoek en filosofische theorieën analyseert ze de waarneembare wereld. Welke mechanismes gaan schuil achter hetgeen dat wij als vanzelfsprekend ervaren? Haar werken zijn vertalingen van deze zoektocht, waarin telkens andere facetten worden benaderd.

Het werk heeft een collageachtig karakter, waarin elk onderdeel een eigen entiteit kent maar tegelijkertijd een bouwsteen vormt van een groter systeem. Met dit gegeven heeft Albers óók de ruimte van RUIS onder de loep genomen. De werken gaan een directe relatie met zowel elkaar, als met de ruimte aan. Hierdoor worden de grenzen van de individuele werken opnieuw bevraagd en bepaald. SUBSTANCE: waar werk en de ruimte in elkaar overvloeit.

Inklappen ⭡

De films van Michiel Ubels mislukken eigenlijk altijd. Althans, ze verlopen altijd anders dan de bedoeling was. Tijdens de tentoonstelling ‘1 Michiel, 2 films en 3 vrienden’, transformeert RUIS zich tot een mini filmzaal met slechts 10 stoelen. Binnen deze setting wordt een kinderfilm vertoond die uiteindelijk te sexy en te vuil is geworden om aan kinderen te laten zien, én een sensuele documentaire over een blind date in een hotelkamer die tijdens het monteren een stuk persoonlijker is geworden dan gepland.

Achter elkaar duren deze twee films exact één uur. De drie vrienden uit de titel van deze tentoonstelling zijn kunstenaars: Fran Hoebergen, Mike Moonen en Krista Smulders. Door te acteren, te musiceren en te assisteren maken zij een groot deel uit van de films van Michiel, die hen heeft uitgenodigd om met schilderijen en sculpturen onderdeel te worden van deze expositie.

Inklappen ⭡

Prints op vastgelopen papier waar overheen is getekend, collages bestaande uit eerder gebruikt materiaal, een foto van een foto van een opstelling in zijn atelier. Het zijn samengeperste overblijfselen van performances en albums die Kasper van Moll maakt onder de noemer van zijn label Broken Toaster Records. Performances die tijdelijk zijn. Albums die alleen in de virtuele wereld bestaan. Beelden uit het verleden die zich nu een weg banen naar de fysieke wereld in de vorm van prints en wandobjecten. Uit het drassige en vruchtbare moeras dat Broken Toaster Records heet, wordt de dikke turf gewonnen die zich daar op de bodem heeft gevormd – en zal blijven vormen. Turf dat als beleg gebruikt wordt om de iconische boterham te besmeren.

Kasper van Moll neemt het (culturele) fenomeen muziek als startpunt voor kunstproductie, vaak resulterend in tijdelijke, op maat gemaakte ‘bands’ die hij onder zijn label Broken Toaster Records releaset. Hij is geïnteresseerd in (sub)culturen in de muziek en hoe deze zich kunnen verhouden tot een hedendaagse kunstpraktijk. In Broken Toaster Records werkt hij samen met kunstenaars Ide André en Jelle Slof, die hierin een rol vervullen van zowel medespeler als materiaal.

Inklappen ⭡

Is it possible for a human to become Spider-Man?

Yes. It is possible.
There are four certain ways that can make us improve our abilities.

1. Stay mentally healthy.
2. Think of the cause that you want to fight for.
3. Create a costume and name.
4. Be brave.

‘How to become Spider-Man’ is een gezamenlijke zoektocht van kunstenaars Niko Riedinger, Peer Vink en de nu nog hagelwitte tentoonstellingsruimte RUIS, naar het representeren van dat waar je al langere tijd over gemijmerd hebt: een droom die je najaagt, de persoon die je verlangt te zijn, het gedachtegoed dat je na wilt leven. Een pad dat niet rechtlijnig te bewandelen is, maar bochten, teleurstellingen en fikse schaafwonden kent: de belichaming van het prototype dat je wenst te zijn.

Niko Riedinger (1986) en Peer Vink (1990) studeerden beiden af aan Fine Art AKV St. Joost in Den Bosch. Het werk van Niko Riedinger ontstaat vanuit interesse voor de systematisering in ons dagelijks leven. Peer Vink schildert, tekent en maakt sculpturen van voorwerpen om hem heen. Van geabstraheerde kippenpoten tot racefiets zonnebrilletjes op doek.

Inklappen ⭡

A Collective Act is een collectieve tentoonstelling waarin solidariteit en het tonen van een divers en rijk kunstveld centraal staat. In A Collective Act dient het format van een tentoonstelling niet als doel, maar als middel om een aantal aan Expoplu verwante hedendaagse kunstorganisaties uit Nijmegen bij elkaar te brengen.

Voor de tentoonstelling selecteren zes hedendaagse kunst partijen uit Nijmegen één of meerdere kunstenaars die het karakter en waarde van de deelnemende organisaties representeren. Zodoende wordt de diversiteit en waarde van deze hedendaagse kunstinitiatieven zichtbaar. Tegelijkertijd ontstaat er ook een tentoonstelling die bestaat uit verschillende kunstvormen, diverse stemmen en een van elkaar afwijkende esthetiek.

De deelnemende partijen en kunstenaars zijn:
EXTRAPOOL: Pim Steinmann, Griet Menschaert
Expoplu: Roman Ronny Rozenberg
Derde Wal: Rosalie van Oorschot
Galerie Bart Nijmegen: Isabelle Wenzel
RUIS: Mireille Tap
White Suit Projections: Danielle Liebeskind

Inklappen ⭡