Tell (a) Tale

05.04.2019

Dear artwork

Dear Catastrophe,

Jasper Tork schrijft brieven naar kunstwerken. Iedere tentoonstelling licht hij een kunstwerk uit dat hem op is gevallen in de vorm van een brief vol vragen, observeringen, complimenten of opmerkingen. Soms sympathiek, soms arrogant.

Dear Catastrophe,

Een heel werk zal het geweest moeten zijn jou daar zo neer te zetten.
Gebouw gebouwd. Gebouw verbouwd, laag voor laag samengesteld.
Alles uit zijn verband getrokken en samengebracht, op een plek waar het niet horen zou. Maar je staat er toch maar mooi.
Een nieuw huis, een plek onder de zon, zou René Froger ons zeggen.
Maar jij verteld ons iets heel anders, jij bent anders, je bent geen nieuw huis.
Eerder een huis dat nieuw is, is het niet? Enkel de zon is je nieuw, Een huis was je al.
Een plek die niet echt echt bestaat, gemaakt voor jou. Gevormd door jou.
Waar je was voor je hier kwam, daar staat nu een gat in de ruimte. Voor jou is niks in de plaats gekomen, er is alleen plaats ontstaan. Gevuld zal deze echter nooit worden. Een gat zoals jij hebt achter gelaten is onvulbaar. Zo eindeloos als de bouw van luchtkastelen is de leegte ontstaan na jouw vertrek.

Duidelijk is het dat jij daar altijd aanwezig zal zijn door voor altijd vertrokken te blijven.
En vertrokken blijven zal je. Je bent nu immers hier. Op deze plek was er publiek, en ik zag dat het goed was. En daar was jij, en het publiek zag dat het goed was. De blikken doen jou verstijven, je fundament staat stil en er is niks meer dat bewegen kan.

Los gerukt van tijd en ruimte, dansend onder een lang stuk hout door, met een rechte rug.
Dat waar kaarsen nog een puntje aan kunnen zuigen geef je ze,
ter illustratie van je standvastigheid, vastberadenheid.